કોઈ એક ગામમાં એક વૃદ્ધ માણસ રહેતો હતો. તે વિશ્વના સૌથી કમનસીબ લોકોમાંનો એક હતો. વિચિત્ર બાબત એ હતી કે આખું ગામ તેનાથી કંટાળી ગયું હતું. તે હંમેશા અંધકારમય અવસ્થામાં જ રહેતો હતો, તેણે લોકો સમક્ષ સતત ફરિયાદો જ કરી હતી અને હંમેશા ખરાબ મૂડમાં રહેતો હતો. તે લાંબા સમય સુધી જીવતો હતો. જેમ જેમ તેની ઉમરમાં વધારો થતો અને વધુ ઝેરી તેના શબ્દો હતા. લોકોએ તેને ટાળ્યું, કારણ કે તેની કમનસીબી ચેપી બની હતી. તેની બાજુમાં ખુશ રહેવું તે પણ અકુદરતી અને અપમાનજનક હતું. તેણે બીજાઓમાં પણ દુ: ખની લાગણીઓ ઊભી કરી હતી.
પરંતુ થોડા દિવસો બાદ એક દિવસ, જ્યારે તે એંસી વર્ષનો થયો, ત્યારે એક અતુલ્ય ઘટના બની અને એ ઘટનાએ સૌને અચંબિત કરી દીધા. તરત જ બધાએ અફવા સાંભળવાનું શરૂ કર્યું કે,
" એક વૃદ્ધ માણસ આજે ખુશ છે, તે કંઇપણની ફરિયાદ કરતો નથી, સ્મિત કરે છે, અને તેનો ચહેરો પણ ખુશ ખુશાલ છે અને સૌની સાથે આનંદ ઉત્સાહથી વાતો કરે છે "
આ ઘટના બાદ તેના ઘરે આખું ગામ ભેગા થઈ ગયું. સૌ લોકોએ આનંદિત થઈને વૃદ્ધાને આ આનંદ અને ઉત્સાહનું રાહસ્યનું પૂછવામાં આવ્યું. ત્યારે વૃદ્ધ વ્યક્તિએ કહ્યું કે,
"આમ તો ખાસ કઈ નહિ પરંતુ હું છેલ્લા આઠ વર્ષ હું કોઈ સુખનો પીછો કરું છું અને વિચારતો રહું કે આ બાબતો કે વસ્તુઓ મળે તો જ હું સુખી થઈ શકું પણ હવે મને સમજાય છે કે તે નકામું હતું. હવે મેં સુખ વિના જ જીવવાનું અને ફક્ત જીવનનો આનંદ માણવાનું નક્કી કર્યું. તેથી જ હવે હું ખુશ છું. "
સર્જનવાણી: જીવનમાં સુખની પાછળ ભાગવાથી ક્યારેય પણ સુખ મળશે નહી, પોતાના નિજાનંદમાં રહો અને સતત કર્મશીલ રહેશો એટલે આપોઆપ સુખનો અનુભવ થશે.
