સર્જનની સરવાણી-૫૪

          જંગલમાં ઝાડ પર બેઠીબેેઠી બુલબુલ પોતાની મસ્તીમાં ગણગણી રહી હતી. એ જ વખતે એની નજર ઝાડ નીચેથી પસાર થતા એક ખેડુત પર પડી. ખેડુતના હાથમાં લાકડાનું એક નાનું ખોખુ હતું, જેને એ ભારે સંભાળ સાથે લઇ જઇ રહ્યો હતો. બુલબુલે એને પૂછયું કે તું આ ડબ્બાને કયાં લઇ જઇ રહ્યો છે? અને આ ડબ્બામાં એવું તો શું છે? ખેડુતે કહ્યું કે એમાં કીડી-મંકોડા છે અને એને હું વેચીને થોડા રૂપિયા કમાઇશ, એમાંથી કેટલાક પીંછા લઇ આવીશ. આ સાંભળીને બુલબુલે ખેડુતને વાત કરી.

         મારી પાસે ઘણા પીંછા છે, તું મને આ કીડી-મંકોડા આપી દે, તો હું તને ઘણા પીંછા આપીશ. લઇ લે તો તારુ પણ કામ થઇ જશે અને મારે પણ કીડા-મંકોડા શોધવા માટે બહાર જવું નહીં પડે. બુલબુલની વાત ખેડુતને સમજાઇ ગઇ અને એ વાત માનવા માટે તૈયાર થઇ ગયો. એણે કીડા-મંકોડા આપી અને પીંછા લઇને જતો રહ્યો. એવી જ રીતે બીજા દિવસે પણ એ ખેડુત આવ્યો અને આગલા દિવસની જેમ જ કર્યું. ત્રીજો દિવસ..ચોથો દિવસ..પાંચમો દિવસ..સિલસિલો ચાલુ રહ્યો. અને અમુક દિવસો બાદ એક દિવસ એવો આવ્યો કે જ્યારે બુલબુલના શરીર પર એક પણ પીંછુ રહ્યું નહીં. 

        હવે આ બુલબુલ માટે ઉડવા માટેની પણ હિંમત રહી નહીં. એનો દેખાવ પણ કદરૂપો થઇ ગયો. પછી તો એણે ગાવાનું પણ બંધ કરી દીધુ અને એમ થતા થતા થોડા દિવસમાં એનો જીવ જતો રહ્યા. આમ, બુલબુલે પોતાના ભોજન મેળવવાનો શોર્ટકટ કરવા જતા હકીકતમાં એણે પોતાનો જીવ ગુમાવ્યો.

સર્જનવાણી : જીવનમાં સફળતા મેળવવા માટે કોઈ શોર્ટ-કટ હોતા નથી. સાચી દિશામાં  પ્રમાણિક  મહેનત જ સફળતા તરફ દોરી જાય છે.